درچندسال اخیر برخی ها درمنطقه آزاد اروند به دنبال حاشیه سازی برای صداوسیما هستند

 درچندسال اخیر برخی ها درمنطقه آزاد اروند به دنبال حاشیه سازی برای صداوسیما هستند

مشاورمدیرکل صدا وسیمای خوزستان درگفتگو باخبرنگار تدبیر گفت: درچندسال اخیر برخی ها درمنطقه آزاد اروند به دنبال حاشیه سازی برای صداوسیما هستند که این حرکت جای تاسف دارد.

مهدی شمخانی گفت :منطقه آزاد اروند ظرفیت وپتانسیل بسیار مناسبی برای کل استان خوزستان است.

 شمخانی افزود:علارغم نگاه بسیار مثبت مدیرعامل منطقه آزاد اروند وتعامل وی با صداوسیما اما برخی از زیر مجموعه این سازمان به دنبال فاصله گرفتن از صداوسیما هستند. وی اظهار کرد:دراین چندسال اقدامات خوبی در منطقه انجام شده وکاستی هایی هم وجود داشته ودارد اما برخی بنا به دلایل مختلف حاضر به انعکاس این فعالیتها نیستند وشایدهم به دنبال پوشانده ماندن ضعف خود در امور محوله می باشند.شمخانی گفت:صداوسیمای مرکز خوزستان همیشه این آمادگی را داشته ودارد که فعالیتها واقدامات وخدمات صورت گرفته را به آگاهی مردم برساندواگر هم کاستی وجود دارد این حق مردم است که بدانند اما برخی انتقادها را به نگاه بدبینانه صدا وسیما به آن مجموعه تفسیر می کنند. مشاور مدیرکل صداوسیمای خوزستان افزود: مدیریت محترم صداوسیمای خوزستان همیشه برتعامل این رسانه باهمه ارگانها واقشار مختلف مردم تاکید دارد .وی درپایان خاطرنشان کرد که رسانه ملی رسانه همه مردم است وصداوسیمای خوزستان باتمام توان ونیروهای متعهد وزحمتکش خود این رسالت خطیر را بدوش میکشد امید است برخی ها که به دنبال منافع شخصی خود هستند کمی منافع عمومی را نیاز درسرلوحه کار خود قرار دهند.

مقایسه تطبیقی میزان اعتماد مخاطبین نسبت به 2 شبکه خبر و (bbc) فارسی (8)

-2 بخش دوم: رسانه و اعتماد مخاطب

2-2-1  اعتماد به عنوان پدیده ای مهم:

مفهوم اعتماد در علوم اجتماعی، برای بیان و تشریح رابطه میان دو طرف ارتباط استفاده می‌شود:

کسی که اعتماد می‌کند و کسی که مورد اعتماد قرار می‌گیرد. هر دو طرف هدفمند در نظر گرفته می‌شوند و قصد برطرف کردن نیازهای خود را دارند (Coleman, 1990, 96). همچنین همه‌ی تعاریف اعتماد (برای مثال، Bradach & Eccles, 1989; Fenton, 2000; Gambetta, 1988) بر این نکته تأکید دارند که برای برقراری اعتماد، طرف اعتماد کننده باید کمی‌تردید و دو دلی داشته باشد. به زعم سلیگمن[1]، زمانی که اعتماد برقرار می‌شود، شخص اعتماد کننده هیچ راهی برای بررسی اهداف و ویژگی‌های شخص اعتماد شوند در اختیار ندارد. علی‌رغم زیان‌هایی که اعتماد کننده را تهدید می‌کند (Coleman, 1990)، اعتماد انتظار و توقعی است که در اثر تعامل با شخص اعتماد شونده به دست می‌آید. با قرارگرفتن شک و تردید در این موقعیت، اعتبار به عنصری مرکزی در اعتماد تبدیل می‌شود. بنابراین راتر[2] اعتماد را چنین تعریف می‌کند: "انتظار یا توقعی که یک فرد یا گروه در قبال حرف، قول، گفته‌ها و نوشته‌های فردی دیگر می‌تواند داشته باشد و به آن اتکا کند. مفهوم اعتماد، کلیدی برای درک ما نسبت به رفتارهای انسانی متفاوت است. برای روانشناسان، اعتماد پیش نیاز بنیادین برای هر سازواره ی اجتماعی انسان مدار است. (Eisenstadt & Roniger, 1984). بدون وجود سطوحی از اعتماد، رفتارهای جمعی "کنش پذیری" لازم را نخواهند داشت (Frank, 1988; Orbell & Dawes, 1991). سیاستمداران دریافته اند که اعتماد میان فردی و سازمانی با مشغله‌های شهرنشینی (Putnam, 1993) و رفتارهای خاص سیاسی مثل پرداخت مالیات در ارتباط است (Scholz & Lubell, 1998). به عبارت دیگر، میزان ناچیز اعتماد سیاسی تا حد اندکی قادر به پیش‌بینی رفتارهای قابل تشریح برای نظام سیاسی خواهد بود، مثل "شرکت در اغتشاشات" (Gamson, 1968; Paige, 1971). روانشناسان دریافته اند که بی اعتمادی با نگرانی، بیماری و تشویش همراه است (Mirowsky, 1986 & Ross). در روانشناسی اجتماعی، اعتماد با کار گروهی در ارتباط است (Porter, 1996 & Lilly). با در نظر گرفتن اعتماد به عنوان یک سرمایه اجتماعی (Putnam, 1993)، این نکته قابل پذیرش است که اقتصاددانان، اعتماد را یک عامل مهم در تسهیل فعالیت‌های اقتصادی مختلف ‌می‌دانند (Cummings & Bromiley, 1996; Lorenz, 1999).

همچنین اعتماد، در علومی ‌همچون مردم شناسی، روابط بین الملل، تاریخ، زیست شناسی اجتماعی[3] و همین طور در مدیریت و آموزش و پرورش و بهداشت به عنوان متغیری مستقل به حساب می‌آید. به طور خلاصه، اغراق نیست اگر بگوییم اعتماد تقریباً در تمامی‌تعاملات انسانی نقش مهمی ‌ایفا می‌کند. این بدان مفهوم است که اعتماد تقریباً در تمام جنبه‌های زندگی اجتماعی، پیامد و نتایجی به دنبال خواهد داشت. پس چرا نباید بررسی کنیم که آیا اعتماد به رسانه‌های خبری، الزامی ‌برای مصرف رسانه ای و واکنش به رسانه‌های خبری در پی خواهد داشت، یا خیر؟ در واقع جالب است که با در نظر گرفتن نقش اساسی اعتماد در علوم اجتماعی، بی اعتمادی در رسانه توجه چندانی به خود جلب نکرده است.

 

 

 

 2-2-2 پیشینه تاریخی مفهوم اعتماد:

به لحاظ تاریخی، همواره اعتماد به منزله اعتماد یک سویه نظیر اعتماد زیردست به بالاست، اعتماد محکوم به حاکم، اعتماد ضعیف به قوی و .... مطرح بوده است به نحوی که نقش اعتماد به تأسیس و بقاء نظام های دانش تجربی به معنای واقعی اش به منزله تمدن بزرگ مرتبط است که بدین وسیله شرایطی را اعطا می کند که دیگران (کشورهای قدرتمندتر) می توانند افکار ما را تحت سیطرۀ خود در آورده و از آن طریق انتظار وضعیتی را داشته باشیم که ما را به استعمار آنها (کشورهای ضعیف تر) مجاز سازد، قدیمی ترین تعاریف از اعتماد را در نظریه های افلاطون و ارسطو سپس به طور مشروح در نظریات هابز و لاک روسو (در زمینه های فلسفی) می توان جستجو کرد. تأکید بر اعتماد به منزله عنصر اساسی رفاه متقابل ما و فراتر از آن به عنوان یک بعد از جنبه های ارزندۀ زندگی، هم در علوم سیاسی و هم ستون جامعه شناسی «مفهومی مشترک» است، زیرا بدون وجود اعتماد زندگی اصلاً امکان پذیر نیست. در علوم سیاسی به ویژه در قرون معاصر توکویل نیز سهم بسزایی در پرورش اعتماد بر عهده داشته است (پورمحمدی، 1377، 5).

 

2-2-3 مخاطب:

امروزه بحث درباره مخاطبان بخصوص درموج معاصر جهانی شدن [4] جدی­ترشده است. در دنیای حاکمیت پیام و اطلاعات باید نخست مخاطبان را شکل داد و سپس آنان را به استفاده از رسانه وادار کرد. مخاطب، هدف هر کوشش رسانه­ای است و باید نخست ترغیب و سپس قانع شود که رسانه در خصوص علاقه و نیاز او پیام می­دهد. مخاطب و رسانه بر هم تأثیر می­گذارند. مارشال مک لوهان معتقد است که خود رسانه، مخاطب را می­نوازد. براساس اظهارات مک لوهان [5] می­توان گفت که مخاطب مرکز توجه و فعالیت رسانه­ها است. « هلیوین و فلور [6]» و « ساندرابال راکیچ[7] » به عنوان دو جامعه شناس قصد داشتند تأثیر پیام رسانه­ها بر مخاطب و چگونگی کارکرد مخاطب در قبال مضمون و پیام را مورد بررسی قرار دهند. چشم انداز گوناگون ویژگی­های فردی، چشم‌انداز قشرهای مختلف جامعه و چشم­انداز روابط اجتماعی، ما را به این باور می­رساند که مخاطب توده­وار یگانه در برابر رسانه بی­معنی است.

مخاطب کسی است با گرایش­های ویژه، تجربه­های بخصوص، تأثیرپذیر از عوامل گوناگون و دارای نیازها و علایق مختلف. مخاطبان بسته به عوامل فردی و اجتماعی، آن بخش از مجموعۀ مضمون یا پیام رسانه را جذب می­کنند که خود می­خواهند نه بخشی را که پیام رسان در نظر دارد (قاضی زاده، 1380، 97 )

تاریخ رسانه­های جمعی نشان می­دهد که مخاطبان می­توانند هم برآمده از خود جامعه باشند و هم از رسانه­ها و محتوای آنها براساس نگرش نخست، می­توان رسانه­ها را پاسخی دانست به نیازهای عمومی یک جامعۀ ملی، اجتماعی محلی، یا گروه اجتماعی متقدم. در این نگرش، رسانه­ها همچنین در پی پاسخ­گویی به خواسته­های مشخص و مورد تأکید مجموعه­هایی از افراد ـ نظیر صاحبان مشاغل، جوانان هواداران یک ورزش خاص و غیره هستند. در دیگر سوی، اگر مخاطبان را آفریدۀ رسانه‏ها بدانیم در آن صورت خواهیم دید که آنها در پی یک فن­آوری جدید مانند اختراع فیلم رادیو یا تلویزیون پا به عرصه هستی گذاشته­اند یا اینکه به دنبال تأسیس یک کانال جدید به دور آن جمع شده‏اند. مطابق این نگرش می­توان از «مخاطبان تلویزیونی» یا «مردمان سینما رو» و یا از خوانندگان یک روزنامۀ خاص یا بینندگان پروپا قرص یک کانال تلویزیونی محبوب سخن گفت. چنین است شکل­گیری مخاطبان خاص به دنبال رواج یک شکل یا نوع جدید از محتوی یا یک اجرای بسیار جذاب که معمولاً هم با بازاریابی و تبلیغات زیاد تقویت می­شود. رسانه­ها برای این منظور ممکن است از تقاضاهای خود انگیختۀ مردم استقبال کنند. یا اینکه گروهها، نیاز ما و علایق احتمالی را قبل از ظهورشان شناسایی کنند (مک کوبیل، 1380، 40-39) برقراری ارتباط با مخاطب هدف اصلی و عمده هر رسانه جمعی می‌باشد. این ارتباط در صورتی زود و به موقع برقرار شده و شدت می‌یابد که فعالیت آن رسانه اولاً مبتنی بر شناخت کم و بیش مخاطب و نیازهای او باشد و ثانیاً در تهیه و انتشار آن، از اصول و شیوه های علمی بهره‌گیری شود (رسانه، 1369، 3)

---

[1]Seligman-1997

[2]Rotter-1967

[3]sociobiology

[4] - globalization

[5] - Marshal mak louhan

[6] - Helvin & flour

[7] - sandrabal rakichم

برند پیکو آدرو ایتالیا در ایران

برند ایتالیایی پیکوادرو(piquadro ) که چند ماه پیش اولین شعبه اش در تهران افتتاح شد طراح و تولیدکننده مجموعه کیفهای مردانه لوکس است انواع کیفهای سفری، کیف اداری، کیف پول، کیف لپ تاپ، و.... 

کیفهای این برند معتبر که بیش از 100 فروشگاه در سراسر جهان دارد و همزمان با تهران در نیویورک هم فروشگاه خود را افتتاح کرد، از جنس چرم بوده و دارای کیفیت لوکس است. استفاده از چرم طبیعی در محصولات این برند اولویت اساسی دارد.

دراین مدت بسیاری ازشهروندان وهنرمندان کشور نیز از این بوتیک بازدید کرده ومورد استقبال قرار گرفته است. 

عکس فوق:جناب دکتر اخلاص پور مدیرعامل شرکت.مهدی شمخانی مدیر امور عمومی شرکت. جناب جوانمرد کارگردان سینماوجناب اسحاقی ازعوامل پخش سینما

جناب سروش صحت بازیگر سینما وتلویزیون ومهدی شمخانی مدیر امور عمومی شرکت

مقایسه تطبیقی میزان اعتماد مخاطبین نسبت به 2 شبکه خبر و (bbc) فارسی (7)

 

2-1-4 خبر چیست؟

خبر بنیادی ترین مفهوم در مباحث مربوط به دروازه بانی در رسانه های خبری و دست مایه کار اصلی دروازه بانان در این رسانه هاست.

دروازه بانان خبر در عرصه کار خود به طور مرتب با خبر سروکار دارند و تصمیم گیری درباره انتخاب، چگونگی پردازش، سیاست گذاری، برجسته سازی و ارائه اخبار، اصلی ترین دغدغه روزانه آنها در رسانه های خبری است.

تاکنون تعاریف متعدد و مختلفی از خبر ارائه شده است:

"کاظم معتمدنژاد" استاد دانشگاه علامه طباطبایی خبر را اعلام و بیان وقایع جالب زندگی اجتماعی و نقل عقاید و افکار عمومی می داند (معتمدنژاد، 1368، 19). "نعیم بدیعی" نیز در جزوه آموزشی روزنامه نگاری خبری، خبر را چنین تعریف کرده: "خبر، گزارشی از رویدادهای واقعی و عینی است که می تواند دارای یک یا چند ارزش خبری باشد، چگونگی و نحوه ارائه این گزارش تحت تأثیر عوامل درون سازمانی و برون سازمانی شکل می‌گیرد" (بدیعی، 1368، 1).

یونس شکرخواه، در کتاب خبر چندین تعریف از خبر نقل کرده است که در اینجا به چند مورد آن می‌پردازیم:

1-   خبر، مجموعه ای از لغات و عبارات است که وقوع یا انجام کاری را اطلاع می دهد.

2-   اطلاعات مربوط به آنچه رخ داده است، خبر نامیده می شود.

3-   خبر، گزارش یک رویداد است، آنچه یک گزارشگر می نویسد خبر نامیده می شود (شکرخواه،1370، 4-2).

وی در این کتاب به مهمترین عناصر و ارزش های خبری نیز اشاره کرده که شامل عناصر و ارزش‌های زیر است:

- عنصر خبری چه کسی (که)، دارای ارزش خبری شهرت

- عنصر خبری چه چیزی (چه)، دارای ارزش خبری دربرگیری، شگفتی و فراوانی

- عنصر خبری کجا، دارای ارزش خبری مجاورت

- عنصر خبری چه وقت (کی)، دارای ارزش خبری تازگی

- عنصر خبری چرا

- عنصر خبری چطور (چگونه) (همان، 25).

 

 

 

2-1-5 تاریخچه خبر:

انتشار خبر از طریق وسایل ارتباط جمعی، در واقع از زمان اختراع و ساخت آن وسایل آغاز شد چراکه مهمترین هدف ساخت، اطلاع رسانی و آگاه کردن افراد جامعه از وقایع و رویدادهای روز بود. قبل از تولید انبوه مطبوعات و رادیو و تلویزیون، انتشار خبر در سطح جامعه و حتی در سطح بین‌المللی جریان داشت و از اهمیت ویژه ای برخوردار بود.

به عبارت دیگر، آنچه از اخبار و رویدادهای معاصر به موقع به گوش افراد نمی رسید منجر به یک فاجعه می شد به طوری که قبل از اختراع تلگراف (1840) در سال 1815 دوهزار سرباز آمریکایی و انگلیسی در نبرد نیواورلئان یکدیگر را کشتند، زیرا خبر پیمان صلحی که دوهفته پیش از آن در بروکسل به امضا رسیده بود به موقع به دستشان نرسید (تافلر، 1372).

قبل از ابداع وسایل ارتباط جمعی، مردم از لحاظ خبری، متکی به مسافران، کشیش ها و منادیان شهری بودند و تنها عده ای از سیاستمداران و پادشاهان، پیام های مهر و موم شده دریافت می کردند که این پیام ها نیز خالی از شایعه نبودند (آلپورت). بنابراین می توان گفت انگیزه اساسی ساخت و تولید روزافزون وسایل ارتباط جمعی قبل از هرچیز رساندن خبر بود که تاقبل از آن تنها عده ای از سیاستمداران و پادشاهان پیام های مهم و استراتژیک را دریافت می‌کردند، در پی چنین تحولاتی سایر افراد جامعه از نعمت خبر برخوردار شدند به طوری که اطلاعات نادر، دیررس و پرهزینه و نامطمئن بیش از اندازه ارزان و تا حدی مطمئن شد (خلیفه، 1386، 48).

 

2-1-6 اهمیت اخبار و اطلاع رسانی:

اساسا رسانه های جمعی با خبر تولد یافتند. نخستین روزنامه های دنیا صرفاً برای انتقال اخبار منتشر شدند. به همین دلیل، در برخی از زبان های دنیا، نام نشریه از ترکیب واژه خبر و یک واژه دیگر درست می شود. به عنوان مثال در زبان انگلیسی به آن "کاغذ اخبار" اطلاق می شود که یادگاه همان کار انحصاری رسانه های مکتوب ادواری اولیه است (شکرخواه، 1374).

دنیای امروز دنیای ارتباطات است. در سطح بین المللی، همه مناسبات سیاسی، اقتصادی و فرهنگی بین کشورها براساس اطلاعات و اخبار تازه و قابل اعتماد تنظیم می شود و در داخل یک کشور، سیاست ها و اقدامات دولت ها و نظرات و واکنش های مردم، بر مبنای خبرها و آگاهی ها از مسائل شکل می گیرد و رابطه مردم و مسئولان در کل دستگاه دولتی برقرار می شود (خلیفه، 1386، 49). که این خود گواهی است بر اهمیت اخبار و اطلاعات. هرچه بر اهمیت اخبار و اطلاع رسانی  افزوده شد، هم خود رسانه ها و هم فرایند ارتباط جمعی (آنچه رسانه ها انجام می دهند) بیشتر مورد مطالعه منظم قرار گرفته است.

 

2-1-7 تاریخچه بی بی سی:

«بی بی سی» در 14 نوامبر سال 1922 میلادی یعنی 2 سال بعد از تأسیس رادیو در جهان با نام «بنگاه سخن پراکنی بریتانیا» با مسئولیت محدود تأسیس شد. بودجه بخش جهانی بی بی سی توسط دولت و وزارت خارجه انگلیس تامین می شود. بخش فارسی رادیو بی بی سی از 8 دی 1319 آغاز به کار کرد. بخش "وب سایت فارسی بی بی سی" نیز از سال 1379 در اولین سال های گسترش اینترنت در ایران، آغاز به کار کرد. این تلویزیون، بخشی از سرویس جهانی بی بی سی است و سومین شبکه تلویزیونی بعد ازشبکه تلویزیونی انگلیسی و عربی به شمار می‌رود.

 شبکه تلویزیونی بی بی سی فارسی، فارسی زبانان آسیای مرکزی، خاورمیانه و اروپا را تحت پوشش خود قرار می‌دهد. خبر، بخش عمده و مهمی از برنامه‌های این تلویزیون است. شبکه تلویزیونی فارسی بی بی سی به صورت رایگان از طریق ماهواره (هات برد و تل استار 12)، تلویزیون کابلی و نیز آنلاین از طریق سایت bbcpersian.com قابل دریافت است. این شبکه برنامه های روزانه خود را هر روز از ساعت 17 آغاز می‌کند و تا 1 بامداد ادامه می‌دهد. اما به روشنی نشان داد که در شرایط بحران ساعات برنامه های خود را افزایش می‌دهد. به طوری که در جریان انتخابات ریاست جمهوری و درگیری های خیابانی پخش خود را تا حدود 24 ساعت افزایش داد و از این ظرفیت بسیار موثر ارتباطی خود برای هدایت افکار عمومی بهره گیری کرد. تا پایان اغتشاشات تهران این ظرفیت پخش برنامه ها ادامه داشت و امروز با احتساب تکرار برنامه ها به حدود روزی 12 ساعت رسیده است.

(http://www.afghanews.ir/ShowDetails.aspx?NewsId=48047)

 

2-1-8 شبکه خبر:

شبکه خبر جمهوری اسلامی ایران (IRINN) که در تداول عامه با نام شبکه خبر و یاکانال شش شناخته می‌شود، یکی از شبکه‌های تلویزیونی دولتی کشور ایران است که در مجموعه صدا و سیمای جمهوری اسلامی ایران مدیریت می‌شود. این شبکه به سبک شبکه‌های خبری مشهور جهان به پخش اخبار کوتاه و مشروح و برنامه‌های تحلیل خبر می‌پردازد. شبکه خبر در تابستان 1392 پخش شبانه روزی خود را آغاز کرده است. شبکه خبر توسط معاونت سیاسی صدا و سیمای جمهوری اسلامی ایران اداره می‌شود، اما از واحد مرکزی خبر صدا و سیما مجزاست. با این وجود گزارش‌ها و تصاویر ارسالی توسط خبرنگاران واحد مرکزی خبر در شهرستان‌ها و کشورهای خارجی توسط شبکه خبر نیز پخش می‌شود. به همین دلیل این شبکه به جز خبرنگار مستقر در لندن، در خارج از شهر تهران فاقد دفتر نمایندگی است. خبرنگاران این شبکه برای پوشش برخی رخدادهای مهم به مأموریت‌های خارج از تهران نیز اعزام می‌شوند.

شبکه خبر سیمای جمهوری اسلامی ایران در ۲ آبان ۱۳۷۸ به صورت آزمایشی و پس از یکماه در ۲ آذر ۱۳۷۸ آغاز به کار کرد. در حال حاضر مدیریت این شبکه را اردشیر زابلی‌زاده بر عهده دارد.

این شبکه با ۶۱ بخش خبری جمعاً به مدت ۹:۳۰ ساعت در حال خبر رسانی می‌باشد. همچنین زیر نویس شبکه در موضوعات عمومی، سیاسی، اقتصادی، هواشناسی، مذهبی، ورزشی و... به مدت ۲۰:۳۰ ساعت جدیدترین اخبار را در اختیار علاقه‌مندان قرار می‌دهد. این شبکه چند استودیوی تخصصی را در مرکز فوریت‌های پلیس ۱۱۰، سازمان حمل و نقل و ترافیک تهران و سازمان آتش نشانی و خدمات ایمنی تهران راه‌اندازی کرده و با برقراری ارتباط تصویری آخرین اخبار این حوزه‌ها را به صورت مستقیم پخش می‌کند. شبکه خبر قصد دارد استودیویی را در بازار بورس تهران نیز راه‌اندازی کند. برخی از رخدادهای خبری مهم نیز توسط این شبکه به صورت زنده پخش می‌شود. سخنرانی شخصیت‌های مهم سیاسی ایران، کنفرانس خبری هفتگی سخنگوی وزارت خارجه و برخی جلسات مهم مجلس شورای اسلامی مانند جلسات رأی اعتماد یا استیضاح وزرا از آن جمله‌اند. به رغم فعالیت های این شبکه انتقاد هایی نیز بر آن وارد است برای مثال مشرق نیوز در گزارشی به قلم میلاد ذوالفقاری مهمترین ضعف شبکه خبر را نداشتن آرمان در فعالیت های خود خبر می‌دهد و آنرا شبکه ای خنثی مینامد (http://fa.wikipedia.org/wiki/)

 

مقایسه تطبیقی میزان اعتماد مخاطبین نسبت به 2 شبکه خبر و (bbc) فارسی (6)

 وظایف رسانه­ های خبری:

نیازهای روزافزون گروه­های وسیع انسانی به استفاده از وسایل ارتباط جمعی برای این وسایل وظایف اجتماعی متعددی پدید آورده است.

یکی از مهمترین وظایف رسانه­ های خبری، اطلاع­ رسانی، هوشیارسازی و گسترش دانش و اطلاعات مخاطبان در زمینه­ هایی است که امکان دسترسی و تجربه مستقیم از رویدادها و موضوع­های مختلف برای آنها فراهم نباشد. در بین سازمان­ها و نهادهای گوناگونی که در جامعه فعالیت می­کنند، وظیفه جمع­آوری، تدوین و انتقال اطلاعات و تأمین نیازهای مخاطبان در زمینه ­های مختلف بر عهده رسانه‌های خبری است. دنیایی که در آن زندگی می­کنیم در بسیاری از موارد دور از چشم و ذهن ماست. این دنیا را باید شناخته، تبیین و متصور کرد. آنچه در صحنه سیاسی، اقتصادی، فرهنگی و اجتماعی رخ می‌دهد، برای همه مردم قابل دسترسی یا تجربه مستقیم نیست. وسایل ارتباط جمعی با ارائه اخبار و اطلاعات گوناگون –آگاهانه یا ناخودآگاه- می­کوشند به شکل­گیری ذهنیات ما از محیط اطراف کمک کنند.

ارائه اطلاعات درست به منظور دستیابی به واقعیت­های محیط اطراف با وجود عوامل گوناگونی که در فرایند انتقال اطلاعات از رویداد تا خواننده وجود دارد، کار ساده­ای نیست، عوامل مختلف "درون سازمانی" و "برون سازمانی" بر این فرایند تأثیر متقابل دارند.

در سال­های اخیر، تأکید تازه­ای بر مفهوم "شکل گیری واقعیت­های اجتماعی" به عنوان یکی از مهمترین آثار اجتماعی پیام­های ارتباطی مورد بررسی پژوهشگران قرار گرفته است. امروز سوال این نیست که وسایل ارتباط جمعی چگونه بر نگرش­ها، اعتقادات، باورها و رفتارهای مخاطبان تأثیر می‌گذارند، بلکه سوال این است که رسانه­ ها چه کمکی به تبیین مخاطبان از محیط اطراف خود می‌کنند و چگونه می­توانند مشارکت آنان را در برنامه­ های توسعه جلب کنند. در اینجا فرض بر این است که رسانه­ ها می­توانند با تأکید و برجستگی انتخابی خود بر ارزش­ها، هنجارها و رویدادهای گوناگون به شکل­گیری ادراکات و ایجاد انگیزه برای مشارکت همگانی کمک کنند. پژوهشگران علوم ارتباطات در پنجاه سال اخیر، به گونه­ های مختلف رسالت و وظایف ارتباط جمعی را تبیین کرده­اند. از نظر این پژوهشگران، ارتباط موفق در صورتی انجام می‌شود که بین اهداف پیام­دهندگان و پیام‌گیران وجوه مشترکی وجود داشته باشد:

اهداف پیام­دهندگان	اهداف پیام­گیران
1- اطلاع و آگاهی	1- آگاهی از تهدیدها و فرصت­ها، شناخت محیط اطراف، شناخت واقعیت­ها، دستیابی به تصمیم­گیری.
2- آموزش	2- کسب مهارت­ها و دانش لازم برای انجام وظیفه در جامعه، یادگیری ارزش­ها، رفتارها  و نقش­های مناسب برای پذیرش در جامعه.
3- ترغیب و اقناع	3- رسیدن به تصمیم­گیری، انطباق ارزش­ها، رفتار و نقش­های قابل پذیرش در جامعه
4- تفریح و سرگرمی	4- لذت بردن، استراحت و سرگرمی، گریز از مسائل روز.

 

نقش رسانه ­های خبری را می­توان چنین برشمرد:

1- تهیه و تنظیم و ارائه خبرها و گزارش­های صحیح درباره وقایع مهم کشور و جهان:

رسانه ­های خبری باید کوشش کنند تا تصویر جامع و کاملی از آنچه در دنیا می­گذرد در اختیار خوانندگان، شنوندگان و بینندگان خود قرار دهند تا آنان بتوانند با داشتن اطلاعات درست تصمیم­های آگاهانه­ای در زمینه­ های مختلف زندگی خود بگیرند.

2- حمایت از حکومت قانون و ناظر بر اجرای درست و دقیق قوانین:

در انجام این وظیفه، رسانه­های خبری به عنوان رکن چهارم حکومت باید خادم مردم و ناظر بر کارها و تصمیماتی که در کشور جریان دارد، باشند و از این راه همواره مسئولان و مردم را از جریان امور آگاه کنند.

3- ایجاد محیط مناسب برای برخورد عقاید گوناگون:

تنها در محیطی که عقیده­ها و نظرهای گوناگون بتوانند با یکدیگر مبادله شوند، امکان رشد و توسعه سیاسی و حکومت مردم بر مردم فراهم می‌شود. وسایل ارتباط جمعی، باید بستر مناسب این محیط را فراهم کنند.

4- فراهم کردن زمینه آموزش مداوم برای بزرگسالان:

وسایل ارتباط جمعی می­توانند به بزرگسالان که محیط کلاس و مدرسه را ترک کرده­اند، اطلاعات جدید در زمینه­های علوم و فنون ارائه دهند. برای بسیاری از مردم، رسا نه ­های خبری به عنوان یک منبع اصلی برای تماس با دنیای عقیده­ها، نظرها و کشفیات تازه محسوب می‌شوند. از طریق وسایل ارتباط جمعی است که مردم می­توانند از نوآوری­ها آگاه شوند.

5- کمک به رشد فکری و فرهنگی جامعه:

وسایل ارتباط جمعی، به عنوان مکمل مدارس و دانشگاه­ها، می­باید در رشد فکری و معنوی افراد جامعه در شناخت مسائل و موضوعات روز، احیای هویت فرهنگی و ایجاد مسئولیت اجتماعی در مردم نقش ویژه­ای داشته باشند.

6- فراهم کردن سرگرمی­های آموزنده:

وظیفه رسانه ­های ارتباطی در انجام این وظیفه یکسان نیست. در انجام این امر، رسانه­ های ارتباطی می­باید همواره جنبه آموزشی را در نظر داشته باشند و از بدآموزی پرهیز کنند.

7- ایجاد روحیه مشارکت و همکاری با برنامه­های توسعه­ بخش:

با ارائه گزارش­های تحقیقی و انتقادی، رسانه­های خبری باید روحیه مشارکت و همکاری مردم را با برنامه­های توسعه ایجاد کنند و آنان را در اجرای برنامه­های توسعه سهیم بدانند (بدیعی و قندی، 1382، 417-420).

 

شمخانی مجری طرح فیلم آدم باش: ژانر کمدی در سینمای ایران حرفه ای نشده است

سه شنبه، ۱۳ بهمن ۱۳۹۴ ۱۶:۱۰

شمخانی مجری طرح فیلم آدم باش: ژانر کمدی در سینمای ایران حرفه ای نشده است

فیلم آدم باش یک ژانر کمدی متوسط است اما با این حال مورد استقبال خوب مردم قرار گرفته و این نشان از نگاه مثبت مردم به فیلم های کمدی است.

مهدی شمخانی مجری طرح فیلم آدم باش گفت: در این مدت انتقاد های زیادی نسبت به فیلم بود که برخی از آن قابل قبول است اما با یک نگاه ساده به گذشته سینما می توان دریافت که در ژانر کمدی هنوز سینمای ایران به صورت حرفه ای عمل نکرده و هرچه این فیلم ها بیشتر ساخته شود آزمون و خطای آن نیز بیشتر مشاهده می شود

وی با انتقاد از برخی از اصحاب رسانه گفت: مگر می شود در ابتدای راه خطایی وجود نداشته باشد اما باید این خطاها را در ادامه راه کمتر کرد نه اینکه اصل مسئله را پاک کرد و انتظار داشت که فیلم های کمدی کمرنگ شود.

شمخانی با اشاره به فروش 400 میلیونی در بیست روز از اکران این فیلم گفت: همین فیلمی که برخی با نگاه مفرحانه به آن انتقاد وارد می کنند در همین جمعه گذشته دومین فیلم پرفروش سینماهای کشور بوده است. چرا برخی خودشان را در جایگاه مخاطب قرار می دهند و از نگاه مردم سخن می گویند اگر این فیلم بد بود مردم برای دیدن این فیلم هرگز به سینما نمی رفتند آن هم در شرایطی که خود کارشناسان و اهل سینما اعلام می کنند که مردم با سینما قهر کرده اند.

مجری طرح فیلم آدم باش افزود: این فیلم در شرایط بدی اکران شد و با تاخیر 4 هفته این بود اکنون نیز به دلیل جشنواره فجر بسیاری از سینماها و رسانه های این فیلم گرفته می شود. انتظار این است که شورای محترم نمایش با توجه به شرایط نامناسب اکران فیلم آدم باش و فروش خوب این فیلم در این مدت محدود اجازه دارد اکران این فیلم را در راستای حمایت از فیلم آدم باش صادر کند.

شمخانی در پایان خاطر نشان کرد این فیلم هم اکنون در 20 سینمای تهران و 17 سینمای شهرستان در حال اکران است. http://www.tadbirkhabar.com/news/culture/89904

مقایسه تطبیقی میزان اعتماد مخاطبین نسبت به 2 شبکه خبر و (bbc) فارسی 5

 

2-1-2 وظایف و کارکردهای رسانه:

کارکرد[1] عبارت است از حاصل یا نتیجه نوعی وجود یا عمل (حرکت) اشخاص یا اشیاء و از جمله پدیده‌های لمس ناپذیر چون الگوهای فرهنگی، ساختار های گروهی و نگرش‌ها.

به دیگر سخن کارکرد به معنای نقش یا اثری است که هر پدیده در زنجیره ای از پدیده‌هایی که با آن مرتبط می‌باشد، باقی می‌گذارد. دورکیم در کتاب تقسیم کار اجتماعی، کارکرد را در همین معنا به کار گرفته است. ویلیام اسکیدمور[2] معتقد است بهترین راه برای  فهمیدن این واژه در نظر گرفتن آن به عنوان یک اثر است و فونکسیون هرعملی، اثر آن است.  

مرتن[3] نیز کارکردهای اجتماعی را به کارکردهای آشکار و پنهان و کارکردهای مثبت و منفی تقسیم کرده است، تا این تلقی به وجود نیاید که آثار اجتماعی یک رفتار یا نهاد اجتماعی، الزاماً از آثار آشکار و مثبت جامعه حکایت می‌کند (www.tebyan.net).

بنابراین هر سازمانی که در متن جامعه پدید می‌آید، باید دارای کارکردهایی در خدمت جمع و جامعه باشد و چنان تنظیم گردد که بتواند همانند یک تن، به صورتی هماهنگ، خدمات خود را به جامعه که منشا و موجد آن است، عرضه دارد. سازمان های ارتباطی نیز از این قاعده مستثنی نیستند وتقریباً همه محققان و دست اندرکاران مسائل و نیازهای جامعه، مخصوصاً صاحبنظران وسایل ارتباطی بدان اندیشیده اند (ساروخانی، 1385، 83). نیل پستمن[4] معتقد است: در حقیقت این وسایل ارتباط جمعی هستند، که در بعد گسترده ای از یک سو نقش روزافزون خود را بر آنچه بدان وقوف می‌یابیم، با آن آشنا شویم، رویاروی آن قرار می‌گیریم، هر آنچه را که تجربه می‌کنیم و آنچه را که به عنوان تجربه می‌اندوزیم. آنچه را که به عنوان دانش می‌آموزیم و آن گونه که دانسته‌های خود را می‌سازیم و شکل می‌دهیم بر عهده گرفته‌اند و به آنها شکل و جهت می‌دهند: بلکه از سوی دیگر به گونه‌ای رو به تزاید به ما تحمیل می‌کنند که به چه بیندیشیم، چگونه بیندیشیم، چه و چگونه و چرا احساس کنیم، رابطه مان با خود و دیگران چگونه و به چه میزان باشد و... به بیان کلی، این وسایل ارتباط جمعی هستند که حاکمیت ما را برخود و بر اندیشه و بر احساس و ادراک ما و نیز بر روابط انسانی و اجتماعی ما از ما ربوده‌اند (پستمن، 1378، 15).

ژان کازنو درباره همین طرز اندیشه می‌نویسد: این اندیشه در نظر مردم چه عادی چه تحمیل کرده،  رواج یافت که وسایل ارتباط جمعی قدرتی فوق تصور دارند و می‌توانند افکار فلسفی و سیاسی را منقلب نموده شکل تازه ای بدان بخشند و به اختیار تمامی رفتارها را هدایت نمایند. بر اساس همین اصل این عقیده رواج یافت که مبارزات انتخابی از طریق تلویزیون، موجبات القای انتخاب کنندگان را فراهم می آورد، زیرا حزبی که بیش از همه از تلویزیون استفاده می‌کند، لزوماً از انتخابات، پیروز بیرون خواهد آمد (ساروخانی، 1385، 98).

لاسول محقق ارتباطات و استاد حقوق در «ییل» در مقاله معروف خود «ساخت و کارکرد ارتباطات در جامعه» (1948) اینگونه تصریح می‌کند که کارکردهای ارتباطات اجتماعی به سه دسته ذیل تقسیم می‌شوند:

نظارت بر محیط: جمع آوری اطلاعاتی که جامعه درباره احتیاجات، مخاطرات و فرصت‌ها بایستی بداند تا بدین وسیله خود به مسایل اش پاسخ گوید. 

همبستگی اجتماعی در واکنش به محیط: به کار بستن پاسخ جامعه در مورد اطلاعات مربوط به سیاست‌گذاری، خود سازمان دهی، توزیع قدرت و مسئولیت‌ها و متحول ساختن الگوها به نحوی که مورد نیاز است.

جامعه پذیری: به نظر لاسول با گذر از دانش و ارزش های جامعه، به اندیشه اعضای درونگر و بی اطلاع می‌توان معنی بخشید. بنابراین در جامعه کودکان بزرگ می‌شوند تا در آینده شهروندان مسئول و مفیدی باشند و بزرگسالان نیز اطراف یک شبکه از علوم و عقاید با یکدیگر هم پیمان خواهند شد. (شرام، 1381، 88)

چارلزرایت به این سه کارکرد، سرگرمی نیز اضافه می‌کند، علاوه بر این کارکردها رسانه‌ها ممکن است کژکارکردها هم داشته باشند. نتایجی که مطلوب جامعه و اعضای آن نیست. یک عمل به تنهایی هم می‌تواند کارکرد و هم کژکارکرد داشته باشد.

کارکرد نظارت شامل اخباری است که رسانه‌ها فراهم می‌کنند و برای اقتصاد و جامعه ضروری است (مثل گزارش ترافیک، شرایط آب و هوایی و ...). کارکرد نظارت می‌تواند موجب چندین کژکارکرد هم بشود. وحشت، احتمالاً از تأکید بیش از حد بر خطرات و تهدیدها در جامعه نتیجه می‌شود.

کارکرد[5] همبستگی رسانه‌ها می‌تواند برای جلوگیری از تهدید ثبات اجتماعی به کار رود و اغلب  افکار عمومی را کنترل و مدیریت نماید. این کارکرد وقتی به کژکارکرد تبدیل ‌شود، نقد به حداقل میرسد و دیدگاه اکثریت به حدی تقویت می‌شود که اقلیت راهی برای بیان عقاید خود ندارد و از قدرت به حدی محافظت و پشتیبانی می‌شود که ممکن است نیاز به نظارت و کنترل باشد.

با وجود این به خاطر ماهیت غیرشخصی رسانه‌های جمعی، ادعا شده رسانه‌ها در شخصیت زدایی از جامعه (کارکرد نامطلوب) نقش دارند. رسانه‌ها میانجی افراد شده و تماس شخصی را در ارتباط از بین می‌برند. همچنین این اتهام وارد شده است که رسانه‌ها به کاستن خرده فرهنگ ها و تقویت جامعه توده وار کمک می‌کنند. معنی جامعه توده وار این است که ما به خاطر رسانه‌های جمعی گرایش بیشتری پیدا می‌کنیم به اینکه به شیوه یکسانی صحبت کنیم، به شیوه یکسانی فکر کنیم و کنش و واکنش ما مثل هم باشد.

مبنای نظری این جامعه، این فکر است که هزاران ساعت قرار گرفتن در برابر رسانه‌ها موجب می‌شود میلیون ها نفر الگوهای نقشی را که رسانه‌ها نمایش می‌دهند، بپذیرند. در کنار این گرایش به یکدست‌سازی، این اتهام وجود دارد که رسانه‌های جمعی مانع رشد فرهنگی می‌شوند.

با ملاحظه بسیاری از ستون‌های روزنامه‌ها، گزارش‌های ویژه و برنامه‌های پرکننده وقت، احتمالاً مقصود از بخش اعظم محتوای رسانه‌ها، حتی روزنامه‌ها، سرگرمی است. سرگرم کننده بودن رسانه‌ها به گریز از مشکلات زندگی روزمره و پرکردن اوقات فراغت کمک میکند. رسانه‌ها میلیون ها نفر را در معرض فرهنگ توده ای هنر و موسیقی قرار می‌دهند. برخی اعتقاد دارند که رسانه‌ها ذائقه و سلیقه عمومی را از نظر هنری بالا می‌برند. در عین حال کسان دیگری استدلال می‌کنند که رسانه‌ها ترغیب به غفلت می‌کنند، هنر زیبا را خراب می‌کنند، سلیقه عموم را تنزل می‌دهند و مانع رشد توجه به هنر و تمجید می‌شوند. کارکردهای مطلوب و نامطلوب رسانه‌ها در جدول خلاصه شده است. (سورین و تانکارد، 1386، 453-450) 

تحلیل کارکردی از رسانه‌های جمعی براساس نظر لاسول و رایت:

 

 

کاظم معتمد نژاد در کتاب «وسایل ارتباط جمعی خود» می‌گوید: به طور کلی نیازهای روزافزون گروه‌های وسیع انسانی به استفاده از وسایل ارتباطی برای این وسایل وظایف اجتماعی متعددی پدید آورده اند که به سه دسته تقسیم می‌شوند:

1) وظایف خبری و آموزشی.

2) وظایف راهنمایی ورهبری.

3) وظایف تفریحی و تبلیغی (معتمد نژاد، 1379، 3)

نعیم بدیعی و حسین قندی نیز نقش رسانه‌های ارتباط خبری را چنین برشمرده‌اند:

1) تهیه و تنظیم و ارائه خبرها و گزارش‌های صحیح درباره وقایع مهم کشور و جهان.

2) حمایت از حکومت قانون و ناظر بر اجرای درست و تحقیق قوانین.

3) ایجاد محیط مناسب برای برخورد عقاید گوناگون.

4) فراهم کردن زمینه آموزش مداوم برای بزرگسالان.

5) کمک به رشد فکری و فرهنگی جامعه.

6) فراهم کردن سرگرمی های آموزنده.

7) ایجاد روحیه مشارکت و همکاری با برنامه‌های توسعه بخش (بدیعی و قندی، 1378، 419).

اگرچه امروزه با توسعه و گسترش فناوری و ایجاد یک جامعه اطلاعاتی، کارکرد رسانه‌ها فراتر از موارد مطرح شده از سوی این صاحبنظران ارتباطی است، اما با بررسی وظایف و نقش‌های متعدد آن می‌توان نتیجه گرفت که وسایل ارتباطی هر کشور، قادرند آیینه ی تمام نمای زندگی سیاسی و اجتماعی آن کشور باشند و به همین جهت استقلال و عدم استقلال و آزادی و محدودیت آن ها در منعکس ساختن خواست ها و آرمان های جمعی و حل مسایل عمومی آثار متفاوت پدید می‌آورند. بی جهت نیست که «آلفرد سوی[6]» جامعه شناس و اقتصاد دان معروف فرانسوی وسایل خبری را «کلید دموکراسی» معرفی می‌کند. به عقیده او (آزادگان اجتماع، افراد آگاه و مطلع هستند و افراد ناآگاه و محروم از اخبار در رقیت به سر می‌برند) (معتمد نژاد، 1379، 13)  

---

[1] Function

[2] William Skidmor

[3] Merton

[4] Nile Postman

[5] Function

[6] Alfred  Sauvy

مقایسه تطبیقی میزان اعتماد مخاطبین نسبت به۲شبکه خبر وبی بی سی فارسی( 4)

مقایسه تطبیقی میزان اعتماد مخاطبین نسبت به۲شبکه خبر وبی بی سی فارسی(bbc)

-1 بخش اول: رسانه
2-1-1 تعریف رسانه:

"فرد اینگلیس" رسانه را چیزی می داند که تجربه را به دانش تبدیل می کند. وی می گوید: رسانه ها علاماتی را ارائه می کنند که به رویدادهای زندگی روزمره معنا می دهد (اینگلیس، 1377، 6).

رسانه های ارتباطی با توجه به تعداد افرادی که در جریان ارتباط با آن درگیر می شوند و از آن بهره می گیرند به سه گروه تقسیم می شوند:

وسایل ارتباط فردی: وسایلی که برای ایجاد ارتباط بدون واسطه بین شخص پیام دهنده (فرستنده) و شخص پیام گیرنده (گیرنده) مورد استفاده قرار می گیرد. مثل زبان، خط و ...

وسایل ارتباط گروهی: وسایلی که هنگام ارتباط با واسطه و از راه دور مورد استفاده قرار می گیرد. این وسایل می تواند گفتاری یا نوشتاری باسند. مثل تلفن، تلکس و ..

وسایل ارتباط جمعی: رسانه هایی هستند که برای تمامی گروه‌های جامعه مورد استفاده قرار می‌گیرند. منظور از وسایل ارتباط جمعی بیشتر مطبوعات، رادیو و تلویزیون است (معتمد نژاد، 1371، 66-61).

منظور از وسایل ارتباط جمعی آن دسته از وسایل ارتباطی است که بر اثر پیشرفت تکنولوژی های ارتباطی و تمدن بشر در طول سال های اخیر به وجود آمده و ویژگی اصلی آن قدرت و توانایی زیاد و شعاع عمل و وسیع است (کازنو، 1376، 16).

رسانه های جمعی در معنای وسیع  کلمه شامل کلیه وسایل ارتباطی است که در سطحی گسترده به انتشار اطلاعات، اخبار، عقاید و نظرات می پردازد. این وسایل دارای تنوع فراوانی است و طیف گسترده ای از ابزارهای کنترل اجتماعی از جمله: روزنامه ها، کتاب، رادیو، تلویزیون و شبکه های رایانه ای و .... را در بر می گیرد.

اوج شکوفایی تحقیقات و پژوهش های مربوط به فهم فرآیند ارتباط جمعی مربوط به دهه های  1970، 1960 است. در طی این سال ها موضوعات و مسائل خاصی همچون: آثار دراز مدت اجتماعی، فرهنگی و ایدئولوژیکی رسانه ها و روابط آنها با جامعه و مخاطب، ریشه های اجتماعی و روانشناختی پاسخ‌ها و واکنش های مخاطبان، اشکال محتوا، به ویژه اطلاعات مربوط به اخبار و واقعیت در عرصه پژوهش های ارتباطی مطرح شد (حسینی پاکدهی، 1376، 2).

رسانه های همگانی مانند مطبوعات، رادیو، تلویزیون، سینما و امثال آنها و همچنین فرایند ارتباط همگانی در حال حاضر، بیش از هر زمان دیگری تحت بررسی و مطالعه دقیق و منظم قرار گرفته اند. این مطالعات و تحقیقات گسترده حکایت از اهمیت رسانه های همگانی به عنوان نهاد مهم اجتماعی می کند. رسانه های همگانی صنعتی متحول و در حال رشد هستند. در این رابطه، شرایط و زمینه را برای استخدام نیروی انسانی، تولید کالاهای هنری و معنوی و ارائه خدمات فراهم می سازند.    رسانه های همگانی در جامعه وسایل و ابزار قدرت هستند. همچنین آنها به عنوان جایگاهی به شمار می روند که از آنجا فرهنگ جریان می یابد. در این رابطه می توان گفت رسانه ها بر شیوه های رفتاری، نحوه سلوک ها و سلیقه های عمومی در جامعه و بر هنجارها اثر می گذارد.

بدین ترتیب رسانه های همگانی به واسطه جامعیتی که دارا هستند می توانند سایر فرایندهای ارتباطی را در سطوح زیرین خود تحت تأثیر قرار دهند. بدون تردید، افراد بیشترین اطلاعات را مستقیماً از رسانه های همگانی دریافت می کنند (مهرداد، 1380، 9و13).

مقایسه تطبیقی میزان اعتماد مخاطبین نسبت به۲شبکه خبر وبی بی سی(BBC) فارسی(3)

-2 ضرورت واهمیت تحقیق:

یافته‌ها نشان می‌دهد که ماهواره‌ها از نظر ساختار تکنولوژی روز به روز پیشرفته‌تر می‌شوند و در فرآیند نظام جهانی 

ارتباطات، دسترسی مخاطبان را آسان‌تر می‌کنند. تجربه نشان می‌دهد که در ایران با وجود توسعة شبکه‌های تلویزیونی و متنوع‌سازی برنامه‌های داخلی و حتی برخوردهای فیزیکی، دایرة مخاطبان برنامه‌های ماهواره‌ای تنگ‌تر نشده است. تردیدی 

نیست که رسانه‌ها تأثیرگذاری عمیق و سریعی در شکل‌گیری نگرش‌ها و باورها نسبت به مسایل داخلی و بین‌المللی دارند 

و این مهم در کشور ما با حضور مثبت و فعال در عرصه‌های مختلف و با درک موقعیت منطقه‌ای و جهانی ایران اسلامی و 

روی آوری رسانه‌ها به کار حرفه‌ای و رویکرد تولیدی محقق خواهد شد.

با توجه به تعداد قابل توجه بینندگان شبکه بی بی سی فارسی در ایران، آگاهی از تکنیک های اطلاع رسانی، اطلاع از 

چگونگی جذب، اقناع و اعتمادسازی در مخاطبان، توسط این شبکه، ضروری ترین مسئله‌ای است  که مدیران رسانه ملی 

می توانند با این شناخت، به تقویت شبکه های داخلی و افزایش رضایت مخاطبان خود بپردازند.

 

در صنعت ارتباطات هیچ چیز مهمتر از کسب اعتماد مخاطبان و ایجاد اعتماد به رسانه ها نیست. اگر مردم یک جامعه مطمئن شوند که به آنها دروغ گفته نمی شود و سانسور اخبار و اطّلاعات به دلیل حفظ مصالح کشور است، آنگاه می توانند فقدان اطّلاعات و اعمال سانسور را تحمل کنند. این شرایط اعتماد مخاطبان به منبع پیام را همراه خواهد داشت. اعتماد به رسانۀ یکی از مهمترین دغدغه های فکری مسؤلان هر جامعه محسوب می شود و این موضوع تا جایی اهمیت دارد که اعتماد به رسانه همسطح با اعتماد به نهادهای سیاسی و حکومت در نظر گرفته می شود. اگر مخاطبان به اعتبار اخبار تلویزیون اعتقادی نداشته باشند، نمی توان از میزان تأثیرگذاری آن سخن گفت. در این صورت به تدریج رسانه های داخلی مخاطبان خود را از دست می دهند و مخاطبان به سمت رسانه های خارج از جامعه متمایل می شوند. پیشرفت تکنولوژی اطّلاع رسانی، دسترسی شهروندان جوامع را به منابع متعدد و متنوع پخش خبر آسان کرده است و این بحث وجود دارد که در ایران، گرایش به منابع اطّلاع رسانی خارجی همواره در حال افزایش می باشد (هاشم زهی و مهدوی، 1391، 178)

پژوهش حاضر سعی دارد مقایسه تطبیقی بین شبکه خبر جمهوری اسلامی ایران و شبکه خبری بی بی سی فارسی زبان را در گستره فرصت‌های رضایت بخش و رقابت آن تجزیه و تحلیل نماید.

 

1-3 اهداف تحقیق:

1-3-1 هدف اصلی:

بررسی تطبیقی اعتماد مخاطبین نسبت به 2 شبکه خبر و BBC فارسی.

1-3-2 اهداف فرعی:

1.     بررسی نقش استفاده از سانسور در 2 شبکه خبر و BBC فارسی و اعتماد مخاطبین نسبت به این دو شبکه.

2.     بررسی نقش استفاده از منبع خبری معتبر در 2 شبکه خبر و BBC فارسی و اعتماد مخاطبین نسبت به این دو شبکه.

3.     بررسی نقش صحت خبر در 2 شبکه خبر و BBC فارسی و اعتماد مخاطبین نسبت به این دو شبکه.

4.     بررسی نقش سرعت انتشار اخبار در 2 شبکه خبر و BBC فارسی و اعتماد مخاطبین نسبت به این دو شبکه.

5.     بررسی نقش بی طرفی در خبر در 2 شبکه خبر و BBC فارسی و اعتماد مخاطبین نسبت به این دو شبکه.

 

1-4 سؤال‌های تحقیق:

1-4-1 سوال اصلی:

آیا اعتماد مخاطبین در 2 شبکه خبر و BBC فارسی متفاوت است؟

1-4-2 سوال‌‌های فرعی:

1.     آیا استفاده از سانسور در 2 شبکه خبر و BBC فارسی در اعتماد مخاطبین نسبت به این دو شبکه نقش دارد؟

2.     آیا استفاده از منبع خبری معتبر در 2 شبکه خبر و BBC فارسی در اعتماد مخاطبین نسبت به این دو شبکه نقش دارد؟

3.     آیا صحت خبر در 2 شبکه خبر و BBC فارسی در اعتماد مخاطبین نسبت به این دو شبکه نقش دارد؟

4.     آیا سرعت انتشار اخبار در 2 شبکه خبر و BBC فارسی در اعتماد مخاطبین نسبت به این دو شبکه نقش دارد؟

5.     آیا بی طرفی در خبر در 2 شبکه خبر و BBC فارسی در اعتماد مخاطبین نسبت به این دو شبکه نقش دارد؟

 

 

1-5 فرضیه‏های تحقیق:

1-5-1 فرضیه اصلی:

بین اعتماد مخاطبین نسبت به 2 شبکه خبر و BBC فارسی تفاوت معنی داری وجود دارد.

1-5-2 فرضیه‌های فرعی:

1.     بین استفاده از سانسور در 2 شبکه خبر و BBC فارسی و اعتماد مخاطبین نسبت به این دو شبکه تفاوت معنی داری وجود دارد.

2.     بین استفاده از منبع خبری معتبر در 2 شبکه خبر و BBC فارسی و اعتماد مخاطبین نسبت به این دو شبکه تفاوت معنی داری وجود دارد.

3.     بین صحت خبر در 2 شبکه خبر و BBC فارسی و اعتماد مخاطبین نسبت به این دو شبکه تفاوت معنی داری وجود دارد.

4.     بین سرعت انتشار اخبار در 2 شبکه خبر و BBC فارسی و اعتماد مخاطبین نسبت به این دو شبکه تفاوت معنی داری وجود دارد.

5.     بین بی طرفی در خبر در 2 شبکه خبر و BBC فارسی و اعتماد مخاطبین نسبت به این دو شبکه تفاوت معنی داری وجود دارد.

 

1-6 تعریف مفاهیم:

1-6-1 اعتماد:

به تکیه و اطمینان کردن افراد به یکدیگر، به نهادها و سازمان ها یا به حکومت و حاکمان، اعتماد می‌گویند. (شاه‌محمدی بنی، 1389، 185)

1-6-2 مخاطب:

به افراد یا گروه هایی از افراد گفته می شود که انفرادی یا دسته جمعی پیام هایی را به ویژه 

از رسانه های جمعی دریافت می دارند. در اصل و در ابتدا به گروه هایی از مردم که برای شنیدن یک گفتار، سخنرانی یا بحث در یک جا جمع می شوند گفته می شود(گیل و آدامز، 233،1384).

1-6-3 اخبار:

مجموعه اطلاعات در باره رویدادها که در نشریه درج یا از رادیو و نلویزیون پخش می شود.مجموعه معمولا از تعدادی خبر و گزارش تشکیل می شود و ممکن است با یک یا چند تفسیر همراه باشد (محمدی فر، 1378، 21).

1-6-4 شبکه فارسی زبان بی بی سی:[1]

شبکه فارسی زبان B.B.C  در 25 دی ماه سال 1387 همزمان با نزدیک شدن به برگزاری دهمین دوره انتخابات ریاست جمهوری ایران آغاز به کار کرد. (http://qkhabar.com/Default.aspx)

1-6-5 شبکه خبر:

شبکه خبر جمهوری اسلامی ایران[2] که در تداول عامه با نام شبکه خبر و یا کانال شش شناخته می‌شود، یکی از شبکه‌های تلویزیونی دولتی کشور ایران است که در مجموعه صدا و سیمای جمهوری اسلامی ایران مدیریت می‌شود. این شبکه به سبک شبکه‌های خبری مشهور جهان به پخش اخبار کوتاه و مشروح و برنامه‌های تحلیل خبر می‌پردازد (http://fa.wikipedia.org/wiki)

 

1-7 روش تحقیق:

روش تحقیق این پژوهش توصیفی و از نوع پیمایشی است که در آن محقق به بررسی و شناسایی عوامل پرداخته است.

 

1-8 جامعه آماری:

جامعه آماری این تحقیق را شهروندان شهر تهران تشکیل می‌دهند که تعداد آنها ۸،۴۲۹،۸۰۷ نفر است (WWW.Amar.org.ir).

 

1-9 حجم نمونه و روش نمونه‌گیری:

در این پژوهش از روش نمونه گیری خوشه‌ای چند مرحله‌ای استفاده شده است. روش کار به این صورت بوده که ابتدا تهران را به پنج منطقه جغرافیایی از نواحی شمال، جنوب، غرب، شرق و مرکز تقسیم می کنیم. آن گاه از هر منطقه یک ناحیه و از هر ناحیه یک محله و از هر محله چند بلوک را بصورت تصادفی انتخاب می کنیم. در این تحقیق، حجم نمونه براساس فرمول کوکران 384 نفر محاسبه گردید.

 

1-10 قلمرو مکانی و زمانی:

این تحقیق در پاییز سال 1393 در شهر تهران انجام گرفته است.

 

---

[1] B.B.C

[2] IRINN

مقایسه تطبیقی میزان اعتماد مخاطبین نسبت به 2 شبکه خبر و (bbc) فارسی (بیان مساله)

-

1 بیان مساله:

اساساً اهمیت وسایل ارتباطی جدید در توانایی فوق العاده آنها برای انتقال پیام است. تلویزیون های ماهواره ای در حاضر با توجه به گستردگی و نفوذ آنها در جوامع مختلف و همچنین توان بهره گیری از ابزارهای تأثیرگذاری یکی از مهمترین امکان های ارتباطی هستند، به گونه ای که از ماندگاری تمامی شش عنصر پیام (نوشته، تصویر، حرکت، صدا، کلام و موسیقی ) بهره می گیرند (معتمدنژاد، 1371، 98). در جهان امروز هیچ ملیت، گروه یا فرهنگی را نمی توان یافت که دستخوش تغییرات نشده باشند سیستم های اطلاعاتی و تکنولوژیکی جدید یکی از توسعه های بین المللی هستند که باعث پدید آمدن روابط بین فرهنگی وسیعتر و متنوع‌تر شده اند. ماهواره های ارتباطی به افراد در سراسر جهان این امکان را می دهند تا به طور همزمان اطلاعات و اخبار جدید را دریافت کنند، ولی در این میان باید به تأثیرات این جریان اطلاعات بر فرهنگ های مختلف توجه کرد

 Samovar, Porter, McDaniel, 2007:4)).

در ایران امکان دریافت شبکه های 30 ماهواره از حدود 80 ماهواره وجود دارد. 80 ماهواره برنامه‌های حدود 6800 شبکه‌ی تلویزیونی را پخش می کنند که از این تعداد، برنامه های حدود 3 هزار شبکه در ایران قابل دریافت است و حدود 78 شبکه فارسی برای مخاطبان برنامه پخش می‌کند (محمدخانی ملکوه، 1390، 301-300).

عملکرد رسانه های نوظهور فارسی زبان از جمله بی بی سی، خبر از سرمایه گذاری مدیران این رسانه ها در حوزه جنگ نرم است. اهداف اعلامی این شبکه متعدد و متنوع است و برخی از مهمترین نمونه های آن عبارتند از: پاسخ به نیاز مخاطبان، شکست انحصار تهران در پخش تلویزیونی، پر کردن خلاهای رسانه ای، پدید آوردن معیارهای نو در عرصه پخش برنامه های تلویزیونی به زبان فارسی. برخی از اهداف غیر اعلامی این شبکه نیز عبارتند از: تأثیرگذاری بر افکار عمومی در بلند مدت، تغییر نگرش و رفتار مخاطبان، ظرفیت سازی در ساختار فکری مخاطبان، موجه نشان دادن و ترمیم چهره‌ی غرب، ایجاد تریبون برای مخالفان و منتقدان نظام و ادامه‌ی پروژه براندازی نرم (همان منبع، 299).

بر اساس آمار اعلام شده هم اکنون حدود 70 درصد جمعیت شهرهای بزرگ از جمله تهران بیننده شکبه فارسی زبان بی بی سی هستند (بصیریان جهرمی، 1389).

اگر چه امروزه انتشار اطلاعات و اخبار در شبکه های مختلف تلویزیونی، نسبت به دیگر رسانه‌ها، سرعت و اهمیت فزاینده ای یافته است اما این، اعتماد بی قید و شرط مخاطب را تضمین نمی‌کند، شبکه خبری چه داخلی باشد و چه خارجی، در صورتی مخاطب خود را حفظ و اعتماد آن را جلب می کند که در عملکرد خود، حرفه ای بودن را اساس قرار دهد بنابر این، ارزیابی انتقادی، ساختاری و کیفی شبکه های خبری و تعیین دامنه ی کاری آنها در برخورد با نیازهای استفاده کنندگان و کاربران، ضروری به نظر می رسد (تربتی، نصیریان، 1391، 80) این تحقیق به بررسی اخبار شبکه بی بی سی فارسی و شبکه خبر می پردازد و میزان اعتماد به این شبکه ها را از نظر مخاطبان بررسی می کند.