خرمشهر قهرمان یا فلسطین اشغالی

سالهاست که مردم آبادان و خرمشهر مورد غضب دولتمردان قرار گرفته اند و هرزگاهی به بهانه های مختلف خنجری بر پیکره این دوشهر وارد می شود. اخیرا وزیر نفت خبری از اکتشاف نفت در جزیره مینو داده اما جالب آنجاست که جزیره مینو که زیرمجموعه خرمشهر است را به نام آبادان خطاب میکند. همه میدانند که سالهای سال است مردم آبادان خرمشهر در آرامش کامل  درکنارهم زندگی میکنند وهیچگاه اختلافی نداشته و نخواهند داشت. حتی زمانی که با بهانه های واهی کوی نیرو را در زمان نمایندگی آقای جزایری از خرمشهر جدا کردند مردم خرمشهر هیچ دلخوری از نمایندگان آبادان نداشتند و اجازه ندادند که دولتمردان که نامه های محرمانشان مبنی بر متفرق کردن مردم خوزستان درز پیدا کرد باعث تنش بینشان  شود و بهره برداری کنند. اما این روزها‌ صدای سناریوی دیگری به گوش می رسد آن هم جدایی جزیره مینو از خرمشهر . هرچند چندین سال است که از فقر مردم سوءاستفاده کرده اند و زمینهای مردم را به تارج برده اند برای چنین روزی تا با قیمتهای هنگفت به  بهانه منطقه آزاد واکتشاف چاه نفت  سودش را به جیب بزنند ومردم منطقه را فقیر و فقیرتر کنند. جناب آقای زنگنه شما که مقام عالیرتبه نظام هستید و در جایگاه وزیر نفت چگونه جزیره مینو را نمی شناسید؟ تاکی کینه ورزیتان را ادامه میدهید ؟ به خاطر دارم از دوران وزارتتان در دولت خاتمی و درگیریتان با مرحوم رشیدیان نماینده آبادان و جناب مطورزاده نماینده خرمشهر برای گاز رسانی به این دوشهر گفتید برایمان مقرون به صرفه نیست گاز به این دوشهر برسانیم اما چپاولتان از ثروت این دوشهر برای استانهای نور چشمی مقرون به صرفه بود وسالها مردم زجر کشیده این دوشهر را بی گاز گذاشتید. حال در آستانه چهلمین سالگرد انقلابی که هدفش دفاع از مظلومان بود اما درعمل شد کیسه داروغه برای چپاول و تاراج حق مظلومان سناریوی تفرقه بین مردم در سر می پرورانید. این حق مردم خوزستان نیست و سعی کنید تا دیر نشده نگاه و گفتارتان را اصلاح کنید و به همکاران و سناریو نویسان بگویید خوزستان و آبادان وخرمشهر خواهرزاده های ناگسستنی این مرزو بوم هستند و این مملکت هرچه دارد مدیون این استان است. پس تا دیر نشده حرفتان و خبرتان را اصلاح کنید ...

منطقه آزاد اروندحباب روی آب

سیزده سال و شش ماه است که سازمان منطقه آزاد اروند مردم دو شهرستان آبادان و خرمشهر را چشم انتظار رویای خوشبختی گذاشته است؛ سازمان ثروتمندی که همه وعده هایش حباب روی آب شد.
نگاهی واقع بینانه نشان می دهد در این سالها شهرستان‌های آبادان و خرمشهر فقط نام منطقه آزاد اروند را یدک می کشند. به عبارت دیگر به نام ما و به کام برخیها.
بعد از سمینار و همایش و نمایشگاه ، خودروهای آخرین مدل و خوش رنگ و لعاب پلاک اروند تنها امتیاز منطقه آزاد اروند بوده که آن هم دیگر جواب نمی دهد چرا که نه یک خیابان سالم برای چرخیدن چرخشان وجود دارد و نه هوایی که بتوان سقف بازشان را به نمایش گذاشت.
هر دولتمردی که بر سر کار آمد در سفر به اینجا، کبکبه و دبدبه منطقه آزاد اروند را دید و گفت: تا رسیدن به خرمشهری خرم و آبادانی آباد فاصله‌ ای نداریم .
خرمشهر و آبادانی که قرار بود "نگین تجارت" منطقه شوند حالا نگینی با ارزشند اما فقط بر انگشتر برخی مدیران منطقه آزاد اروند؛ مدیرانی که به حقوقهای سر به فلک کشیده و نجومیشان بسنده نمی کنند .
استفاده از خودروهای لوکس و گران قیمت اجاره ای، سفرهای پر هزینه خارجی به آسیا و اروپا آنهم فقط برای بررسی بستر سرمایه گذاری، بزن و بکوبهای پر هزینه در قالب جشنواره هایی مثل خرید طلایی اروند که هیچ سودی عاید بازاریان نکرد و به جایش تورم را افزایش داد و تشکیل باندهای زمین خواری همه و همه از این دستند.
حصار کشی محدوده دو شهرستان آبادان و خرمشهر و ساخت دروازه های غول پیکر و پر هزینه گمرک در ورودیهای این دو شهر شاید روزنه امیدی برای روبراه شدن معیشت مردم بود که آنهم با فرو رفتن در رکود و رخوت و از سویی با پیش استخدام نیروهای غیر بومی به شایعاتی مبنی بر ید طولای منطقه آزادیها دررانت دامن زد.
البته که تبدیل وعده سکوی صادرات به بارانداز واردات، تعطیلی 70 درصدی شهرکهای صنعتی آبادان و خرمشهر، افزایش جامعه بیکاران و رشد مهاجرت مردم بومی در این باره بی اثر نیست.
شمار زیادی از جمعیت در اوج نارضایتی از عملکرد منطقه آزاد اروند به سر می برند که از بالا ویزای ورود به خرمشهر و آبادان لغو و ورود عراقیها، پیاده و سواره آزاد می شود؛ با این اوصاف عراقی‌ها پاتوق جدیدی برای تفریح و خرید پیدا می کنند.
با دلار جهش یافته آنان از بازارهای آبادان و خرمشهر، اقتصادِ در انزوای منطقه کمی رویش باز می شود اما در پی ناامنیهای پشت پرده زانوی غم بغل می گیرد.
در واقع با گذر زمان آن روی سکه حسابی رو می شود، اگر چه برخی از میهمانان کشور همسایه با خانواده و با هدف خرید و تفریح و درمان آمدند اما عده ای فقط خانه فساد و فحشا به راه انداختند آنهم در محله های پر جمعیت و نقاط مرکزی.
وقوع چنین مسائلی به تدریج به نارضایتی عمومی شهروندان از حضور همسایگان همزبان و بارها و بارها به درگیریهای فیزیکی و لفظی در خیابانهای و بازارهای مرکزی شهر منجر شد.
حالا مردمی که به یمن پیوست به منطقه آزاد اروند از کمترین امکانات آموزشی، درمانی و تفریحی برخوردار نیستند بیشتر از قبل با منطقه آزاد اروند و مسببانش در دولتهای اخیر زاویه گرفته اند.
شهروندان مشکلاتی نظیر جهش ارز برای واردات کالا از کشورهای حاشیه خلیج فارس، پایین آمدن توان خرید، اجاره بهای بالای مسکن و قیمت های حبابی املاک را از بی تدبیری مدیران منطقه آزاد اروند می دانند.
همه اینها در حالیست که نرخ بالای بیکاری و شرایط بد زیست محیطی، چنگالش را از گلوی سرزمین خسته از جنگ و آوارگی بر نمی دارد.