سیاست حذف تا به کی ؟؟

این روزها بحث حذف عادل فردوسی پور از برنامه نود داغ است .آنهم در رسانه ای به اصطلاح ملی که متأسفانه در یک بررسی کوتاه می‌توان متوجه شد که رسانه ای است که بر باب میل و سلیقه برخی مدیران ارثی این سازمان می چرخد وآنچنان هم ملی نیست. اما در این سال‌های متمادی افراد زیادی بودند که چون برخلاف میل و مراد همین مدیران ارثی که سازمان را ارث و میراث خود می‌دانند عمل کردند به اجبار از صفحه این رسانه حذف شدند .واقعا این سیاست تمسخر گونه حذف تا به کی ادامه می‌یابد ؟چگونه است که مدیری تازه به دوران رسیده از دوران بلوغش همیشه در پست‌های مدیریتی گمارده می شود؟ آیا به غیر از این است که دارای ژن برتر است؟ به راستی از طفولیت مدیر بودن چه حسی دارد !!شما در کجای دنیا دیده اید که سازمانی برای نیرویش سال‌های متمادی سرمایه گذاری کند و آن نیرو نیز به نحو شایسته پاسخ این سرمایه‌گذاری را بدهد به طوری که نه کارشناسان خبره آن سازمان و نه مردم نتوانند از توانمندی آن نیز چشم پوشی کنند اما همین مدیران کج سلیقه و تشنه قدرت به راحتی و با نادیده گرفتن سلایق مردم و تنها به دلیل حسادت و خود کوچک بینی و نگاه سیاسی دستور به حذف برخی از مجریان رسانه بدهند و جالب تر از آن پشتوانه قوی این مدیران است که همچون سال‌های گذشته  نگاه مردم برایشان ارزشی ندارد و فقط حفظ جایگاه خود اولویت سیاست هایشان بوده وهست .اگرسکوت در برابر جنایت‌های برخی مسئولان به بهای بقای یک مجری است پس بهتر که آن مجری نباشد .اگر پیراهن به روی شلوار انداختن و به دروغ و تظاهر و ریش گذاشتن و در صف اول نماز ایستادن بهای بقای یک مجری است پس بهتر که نباشد زیرا من به چشم خود دیده ام مدیران کل و معاونانی که چه جنایت‌ها کردند اما با ظاهرسازی همیشه در صف اول پست ها و مدیریت‌ها بودند. از یک طرف رهبر انقلاب می‌گوید جذب حداکثری و دفع حداقلی اما سیاست این سازمان به اصطلاح ملی شده است حذف حداکثری و جذب حداقلی آنهم در چهارچوب ژن برتری .
کاش میدانستید که نگاه مردم نسبت به سیاست های غلط دهه ۵۰ شما چیست؟ هرچند میدانید اما نگاه میراث گونه شما مجال ارزش قائل شدن به خواسته مردم را نمیدهد.
این نیز بگذرد.... 

مقایسه تطبیقی میزان اعتماد مخاطبین نسبت به 2 شبکه خبر و (bbc) فارسی (8)

-2 بخش دوم: رسانه و اعتماد مخاطب

2-2-1  اعتماد به عنوان پدیده ای مهم:

مفهوم اعتماد در علوم اجتماعی، برای بیان و تشریح رابطه میان دو طرف ارتباط استفاده می‌شود:

کسی که اعتماد می‌کند و کسی که مورد اعتماد قرار می‌گیرد. هر دو طرف هدفمند در نظر گرفته می‌شوند و قصد برطرف کردن نیازهای خود را دارند (Coleman, 1990, 96). همچنین همه‌ی تعاریف اعتماد (برای مثال، Bradach & Eccles, 1989; Fenton, 2000; Gambetta, 1988) بر این نکته تأکید دارند که برای برقراری اعتماد، طرف اعتماد کننده باید کمی‌تردید و دو دلی داشته باشد. به زعم سلیگمن[1]، زمانی که اعتماد برقرار می‌شود، شخص اعتماد کننده هیچ راهی برای بررسی اهداف و ویژگی‌های شخص اعتماد شوند در اختیار ندارد. علی‌رغم زیان‌هایی که اعتماد کننده را تهدید می‌کند (Coleman, 1990)، اعتماد انتظار و توقعی است که در اثر تعامل با شخص اعتماد شونده به دست می‌آید. با قرارگرفتن شک و تردید در این موقعیت، اعتبار به عنصری مرکزی در اعتماد تبدیل می‌شود. بنابراین راتر[2] اعتماد را چنین تعریف می‌کند: "انتظار یا توقعی که یک فرد یا گروه در قبال حرف، قول، گفته‌ها و نوشته‌های فردی دیگر می‌تواند داشته باشد و به آن اتکا کند. مفهوم اعتماد، کلیدی برای درک ما نسبت به رفتارهای انسانی متفاوت است. برای روانشناسان، اعتماد پیش نیاز بنیادین برای هر سازواره ی اجتماعی انسان مدار است. (Eisenstadt & Roniger, 1984). بدون وجود سطوحی از اعتماد، رفتارهای جمعی "کنش پذیری" لازم را نخواهند داشت (Frank, 1988; Orbell & Dawes, 1991). سیاستمداران دریافته اند که اعتماد میان فردی و سازمانی با مشغله‌های شهرنشینی (Putnam, 1993) و رفتارهای خاص سیاسی مثل پرداخت مالیات در ارتباط است (Scholz & Lubell, 1998). به عبارت دیگر، میزان ناچیز اعتماد سیاسی تا حد اندکی قادر به پیش‌بینی رفتارهای قابل تشریح برای نظام سیاسی خواهد بود، مثل "شرکت در اغتشاشات" (Gamson, 1968; Paige, 1971). روانشناسان دریافته اند که بی اعتمادی با نگرانی، بیماری و تشویش همراه است (Mirowsky, 1986 & Ross). در روانشناسی اجتماعی، اعتماد با کار گروهی در ارتباط است (Porter, 1996 & Lilly). با در نظر گرفتن اعتماد به عنوان یک سرمایه اجتماعی (Putnam, 1993)، این نکته قابل پذیرش است که اقتصاددانان، اعتماد را یک عامل مهم در تسهیل فعالیت‌های اقتصادی مختلف ‌می‌دانند (Cummings & Bromiley, 1996; Lorenz, 1999).

همچنین اعتماد، در علومی ‌همچون مردم شناسی، روابط بین الملل، تاریخ، زیست شناسی اجتماعی[3] و همین طور در مدیریت و آموزش و پرورش و بهداشت به عنوان متغیری مستقل به حساب می‌آید. به طور خلاصه، اغراق نیست اگر بگوییم اعتماد تقریباً در تمامی‌تعاملات انسانی نقش مهمی ‌ایفا می‌کند. این بدان مفهوم است که اعتماد تقریباً در تمام جنبه‌های زندگی اجتماعی، پیامد و نتایجی به دنبال خواهد داشت. پس چرا نباید بررسی کنیم که آیا اعتماد به رسانه‌های خبری، الزامی ‌برای مصرف رسانه ای و واکنش به رسانه‌های خبری در پی خواهد داشت، یا خیر؟ در واقع جالب است که با در نظر گرفتن نقش اساسی اعتماد در علوم اجتماعی، بی اعتمادی در رسانه توجه چندانی به خود جلب نکرده است.

 

 

 

 2-2-2 پیشینه تاریخی مفهوم اعتماد:

به لحاظ تاریخی، همواره اعتماد به منزله اعتماد یک سویه نظیر اعتماد زیردست به بالاست، اعتماد محکوم به حاکم، اعتماد ضعیف به قوی و .... مطرح بوده است به نحوی که نقش اعتماد به تأسیس و بقاء نظام های دانش تجربی به معنای واقعی اش به منزله تمدن بزرگ مرتبط است که بدین وسیله شرایطی را اعطا می کند که دیگران (کشورهای قدرتمندتر) می توانند افکار ما را تحت سیطرۀ خود در آورده و از آن طریق انتظار وضعیتی را داشته باشیم که ما را به استعمار آنها (کشورهای ضعیف تر) مجاز سازد، قدیمی ترین تعاریف از اعتماد را در نظریه های افلاطون و ارسطو سپس به طور مشروح در نظریات هابز و لاک روسو (در زمینه های فلسفی) می توان جستجو کرد. تأکید بر اعتماد به منزله عنصر اساسی رفاه متقابل ما و فراتر از آن به عنوان یک بعد از جنبه های ارزندۀ زندگی، هم در علوم سیاسی و هم ستون جامعه شناسی «مفهومی مشترک» است، زیرا بدون وجود اعتماد زندگی اصلاً امکان پذیر نیست. در علوم سیاسی به ویژه در قرون معاصر توکویل نیز سهم بسزایی در پرورش اعتماد بر عهده داشته است (پورمحمدی، 1377، 5).

 

2-2-3 مخاطب:

امروزه بحث درباره مخاطبان بخصوص درموج معاصر جهانی شدن [4] جدی­ترشده است. در دنیای حاکمیت پیام و اطلاعات باید نخست مخاطبان را شکل داد و سپس آنان را به استفاده از رسانه وادار کرد. مخاطب، هدف هر کوشش رسانه­ای است و باید نخست ترغیب و سپس قانع شود که رسانه در خصوص علاقه و نیاز او پیام می­دهد. مخاطب و رسانه بر هم تأثیر می­گذارند. مارشال مک لوهان معتقد است که خود رسانه، مخاطب را می­نوازد. براساس اظهارات مک لوهان [5] می­توان گفت که مخاطب مرکز توجه و فعالیت رسانه­ها است. « هلیوین و فلور [6]» و « ساندرابال راکیچ[7] » به عنوان دو جامعه شناس قصد داشتند تأثیر پیام رسانه­ها بر مخاطب و چگونگی کارکرد مخاطب در قبال مضمون و پیام را مورد بررسی قرار دهند. چشم انداز گوناگون ویژگی­های فردی، چشم‌انداز قشرهای مختلف جامعه و چشم­انداز روابط اجتماعی، ما را به این باور می­رساند که مخاطب توده­وار یگانه در برابر رسانه بی­معنی است.

مخاطب کسی است با گرایش­های ویژه، تجربه­های بخصوص، تأثیرپذیر از عوامل گوناگون و دارای نیازها و علایق مختلف. مخاطبان بسته به عوامل فردی و اجتماعی، آن بخش از مجموعۀ مضمون یا پیام رسانه را جذب می­کنند که خود می­خواهند نه بخشی را که پیام رسان در نظر دارد (قاضی زاده، 1380، 97 )

تاریخ رسانه­های جمعی نشان می­دهد که مخاطبان می­توانند هم برآمده از خود جامعه باشند و هم از رسانه­ها و محتوای آنها براساس نگرش نخست، می­توان رسانه­ها را پاسخی دانست به نیازهای عمومی یک جامعۀ ملی، اجتماعی محلی، یا گروه اجتماعی متقدم. در این نگرش، رسانه­ها همچنین در پی پاسخ­گویی به خواسته­های مشخص و مورد تأکید مجموعه­هایی از افراد ـ نظیر صاحبان مشاغل، جوانان هواداران یک ورزش خاص و غیره هستند. در دیگر سوی، اگر مخاطبان را آفریدۀ رسانه‏ها بدانیم در آن صورت خواهیم دید که آنها در پی یک فن­آوری جدید مانند اختراع فیلم رادیو یا تلویزیون پا به عرصه هستی گذاشته­اند یا اینکه به دنبال تأسیس یک کانال جدید به دور آن جمع شده‏اند. مطابق این نگرش می­توان از «مخاطبان تلویزیونی» یا «مردمان سینما رو» و یا از خوانندگان یک روزنامۀ خاص یا بینندگان پروپا قرص یک کانال تلویزیونی محبوب سخن گفت. چنین است شکل­گیری مخاطبان خاص به دنبال رواج یک شکل یا نوع جدید از محتوی یا یک اجرای بسیار جذاب که معمولاً هم با بازاریابی و تبلیغات زیاد تقویت می­شود. رسانه­ها برای این منظور ممکن است از تقاضاهای خود انگیختۀ مردم استقبال کنند. یا اینکه گروهها، نیاز ما و علایق احتمالی را قبل از ظهورشان شناسایی کنند (مک کوبیل، 1380، 40-39) برقراری ارتباط با مخاطب هدف اصلی و عمده هر رسانه جمعی می‌باشد. این ارتباط در صورتی زود و به موقع برقرار شده و شدت می‌یابد که فعالیت آن رسانه اولاً مبتنی بر شناخت کم و بیش مخاطب و نیازهای او باشد و ثانیاً در تهیه و انتشار آن، از اصول و شیوه های علمی بهره‌گیری شود (رسانه، 1369، 3)

---

[1]Seligman-1997

[2]Rotter-1967

[3]sociobiology

[4] - globalization

[5] - Marshal mak louhan

[6] - Helvin & flour

[7] - sandrabal rakichم