خودبزرگ بینی میراث داران رسانه میلی

هر انسان عاقلی با کمی تحقیق و تامل در این همه بدبختی مملکت به راحتی به یک موضوع می رسد آن هم نبودن هر فرد در پست های مربوط به خودش یا غرور و تکبر و خود بزرگ‌بینی مسئولان و کاری به شور و شعور و مشورت بااهل علم نداشتن .نمونه کوچک و بارز آن که همیشه در صدا و سیمای میلی نمود داره همین آقایی که به دلیل ژن خوب داشتن از نوجوانی مدیریت رو تمرین کرده ،که با غرور تکبر و از سر لجبازی تیشه جهالت به ریشه درخت ۲۰ ساله برنامه پربیننده تلویزیون زد و خلاص....

 واقعا جای تاسف داره که رسانه ای به این بزرگی با داشتن نیروهای توانمند و بسیار باشعور که همگی به دلیل به اصطلاح رسانه خطوط قرمز ، اجازه فعالیت در مشاغل حساس به تعریف رسانه ندارندو باید در گوشه ای از رسانه کنج عزلت برگزینند و افرادی که به ظاهر نه در باطن هم، انقلابی و اعتقادی که خود را تافته جدا بافته می دانند سکان هدایت افکار عمومی را به دست بگیرند.

 افسوس و صد افسوس برای این سازمان...

 مرا رنجیست اندر دل اگر گویم زبان سوزد 

وگر پنهان کنم ترسم که مغز استخوان سوزد

سیاست حذف تا به کی ؟؟

این روزها بحث حذف عادل فردوسی پور از برنامه نود داغ است .آنهم در رسانه ای به اصطلاح ملی که متأسفانه در یک بررسی کوتاه می‌توان متوجه شد که رسانه ای است که بر باب میل و سلیقه برخی مدیران ارثی این سازمان می چرخد وآنچنان هم ملی نیست. اما در این سال‌های متمادی افراد زیادی بودند که چون برخلاف میل و مراد همین مدیران ارثی که سازمان را ارث و میراث خود می‌دانند عمل کردند به اجبار از صفحه این رسانه حذف شدند .واقعا این سیاست تمسخر گونه حذف تا به کی ادامه می‌یابد ؟چگونه است که مدیری تازه به دوران رسیده از دوران بلوغش همیشه در پست‌های مدیریتی گمارده می شود؟ آیا به غیر از این است که دارای ژن برتر است؟ به راستی از طفولیت مدیر بودن چه حسی دارد !!شما در کجای دنیا دیده اید که سازمانی برای نیرویش سال‌های متمادی سرمایه گذاری کند و آن نیرو نیز به نحو شایسته پاسخ این سرمایه‌گذاری را بدهد به طوری که نه کارشناسان خبره آن سازمان و نه مردم نتوانند از توانمندی آن نیز چشم پوشی کنند اما همین مدیران کج سلیقه و تشنه قدرت به راحتی و با نادیده گرفتن سلایق مردم و تنها به دلیل حسادت و خود کوچک بینی و نگاه سیاسی دستور به حذف برخی از مجریان رسانه بدهند و جالب تر از آن پشتوانه قوی این مدیران است که همچون سال‌های گذشته  نگاه مردم برایشان ارزشی ندارد و فقط حفظ جایگاه خود اولویت سیاست هایشان بوده وهست .اگرسکوت در برابر جنایت‌های برخی مسئولان به بهای بقای یک مجری است پس بهتر که آن مجری نباشد .اگر پیراهن به روی شلوار انداختن و به دروغ و تظاهر و ریش گذاشتن و در صف اول نماز ایستادن بهای بقای یک مجری است پس بهتر که نباشد زیرا من به چشم خود دیده ام مدیران کل و معاونانی که چه جنایت‌ها کردند اما با ظاهرسازی همیشه در صف اول پست ها و مدیریت‌ها بودند. از یک طرف رهبر انقلاب می‌گوید جذب حداکثری و دفع حداقلی اما سیاست این سازمان به اصطلاح ملی شده است حذف حداکثری و جذب حداقلی آنهم در چهارچوب ژن برتری .
کاش میدانستید که نگاه مردم نسبت به سیاست های غلط دهه ۵۰ شما چیست؟ هرچند میدانید اما نگاه میراث گونه شما مجال ارزش قائل شدن به خواسته مردم را نمیدهد.
این نیز بگذرد....