سدانسانی در برابر سیل بی تدبیری نااهلان بی غیرت

دیدن این فیلم یعنی حماسه وغیرت،یعنی عشق به خاک به وطن به ناموس
لحظه به لحظه این  فیلم تلنگری است به خودمان که چه کردیم با خودمان وکاش  تلنگری باشد به رفتارهای بی غیرتانی که این وضعیت را برای مردم نجیب و مظلوم دیارم بوجود آورده اند که بیاندیشیند و راه اشتباه را جبران کنند هرچند دیگر گوش شنوایی نیست . بارها و بارها این صحنه را تماشا کردم وگریستم ودر کنارش به خود بالیدم به غیرت وشرف این مردم که در اوج جفاها،بی عدالتی ها،دزدیها وغارتها آنهم در سرزمین ثروت خوزستان ،اما غرور و شرفشان اجازه نمیدهد که چشم به یاری واهی کاخ نشینان بدوزند وتن و جان خود راهمچون دوران جنگ در برابر سیلی که بر اثر بی تدبیری نااهلان بوجود آمده سد میکنند تا از خانه و خانواده و کاشانه خود محافظت کنند. درود بر شرفتان مرد مان نجیب وطنم و لعنت بر مسببان بی لیاقت این مصیبت

متاسفانه مرورگر شما، قابیلت پخش فایل های صوتی تصویری را در قالب HTML5 دارا نمی باشد.
توصیه ما به شما استفاده از مروگرهای رایج و بروزرسانی آن به آخرین نسخه می باشد
با این حال ممکن است مرورگرتان توسط پلاگین خود قابلیت پخش این فایل را برای تان فراهم آورد.

#مهدی_شمخانی #سیل #خوزستان #بی_عدالتی #بی_تدبیری #جفا #ظلم #عشایر #اهواز #خرمشهر #آبادان #کرخه #دز #کارون
#Mehdi_Shamk

شهری که مردمانش روی مین میخوابند و خواب صلح میبینند

‍ 

                                                                         

 آدمهایی را میشناسم که پیراهنشان بوی نفت میدهد و دستهاشان بوی باروت...آدمهایی که گرمند و داغ دیده اند...

پدرهایی را میشناسم که عکس پسرهاشان را نشان ماهیهای شط میدهند و از کارون سراغ گمشده شان را میگیرند.

هر روز مادری را میبینم که تمام دختران دم بخت محل را نشان کرده است برای تنها پسرش که با سربازها برنگشت...

ناخدایی را میشناسم که لنجش را کوسه ها خورده اند و مردی که دشداشه اش را باد برد...

جنگزده هایی که هنوز خانه به دوشند و آواره و باورشان نمیشود جنگ تمام شده...

آدمهایی که با دلهای دریایی به شط زده اند...

پسربچه هایی پیدا شدند که تفنگ بزرگتر از قدشان بود و فکرشان بزرگتر از کوچه ها ...

...و امروز پسربچه ها در راه خانه گم میشوند و فاضلابها بوی بچه میدهند و آب طعم فاضلاب....

دیده ام مردمی را که خاک رویشان نشسته و نفس میکشند...آدمهایی که سالهاست سنگر گرفته اند درون خودشان و کسی سراغی از آنها نمیگیرد...

 سرزمینی را میشناسم که  ترک دارد دیوارهای ترکش خورده اش و بمبهایش هنوز خنثی نشده اند...

 شهری که مردمانش روی مین میخوابند و خواب صلح میبینند...

شهری که در آن جنگ هنوز تمام نشده و مردهایش هنوز میجنگند...

جایی را بلدم که منطقه ممنوعه است نه آزاد و واقعیت در آنجا شکل دیگریست... 

شهری که جوانانش سالخورده شده اند و حقوق بازنشستگی میگیرند و به هنرمندانش هنر خانه نشینی یاد میدهند...

..‌.و میشناسم هنرمندانی را که هر شب سیمرغهایشان را به سیخ میزنند و کتابهایشان بوی کباب میدهد...،

خبرنگارانی را سراغ دارم که خبرهاشان را قورت میدهند و سیر میشوند...

شنیده ام شاعرانی را که پشت نخلها ناپدید میشوند و گاومیشها شیرشان را میدوشند..

 نام شهری را بلدم که قهرمانانش مفقودالاثرند و با آدمهایی نفس کشیده ام که فقط ریه هاشان از پالایشگاه سهم برده است 

شهری را زندگی کرده ام که نخلهایش سر ندارند و پای آدمهایش در خاک است...خاکی که بوی بهشت میدهد.

#طیبه‌نیک‌آزاد

پازل قدرت در ایران

کسی بین شما هست که از اوباما ، بوش یا کلینتون خبر داشته باشد ؟؟ 

یا کسی از رؤسای جمهور اسبق کشورهای انگلستان ، فرانسه ،  آلمان و سوئد خبر دارد ؟؟ 

قطعا پاسخ اکثرتان خیر است ولی همۀ ما از حال تک تک وزیران و رؤسای قبلی نظام جمهوری اسلامی مطلع هستیم ، چرا ؟

شما اگر به دنبال مسئولین بلندپایۀ سابق آمریکا و اروپا بگردید خواهید دید بیشتر آنها پس از پایان مسئولیت به زندگی عادی و مشاغل قبلی خود مانند تدریس بازگشته‌اند و مانند یک شهروند کاملا عادی در میان مردم زندگی میکنند ولی در ایران داستان عجیبی برقرار است و قدرت به صورت #پازلی فسط در میان عده‌ای خاص دست به دست میشود.

مثلا اگر دورۀ روحانی تمام شود قطعا در پستی دیگر او را خواهم دید همان طور که سه نسل از ما تنها اسامی افراد یکسانی را شنیده‌ایم که تا نفس آخر صاحب پست بودند و هستند : رفسنجانی ، لاریجانی ، رضایی ، روحانی ، احمدی نژاد ، ولایتی ، حدادعادل ، ناطق نوری ، شاهرودی ، زنگنه ، قالیباف ، جلیلی ، جنتی ، رئیسی ، شمخانی و . . . شاید باورش سخت باشد ولی از ابتدای انقلاب تاکنون تنها حدود چهارصد نفر این کشور را اداره کرده‌اند و و درست مثل بازی شطرنج فقط در پست‌های مختلف جابجا می‌شوند!

مثلا ما از همین حالا می‌توانیم کاندیدهای احتمالی انتخابات ۱۴۰۰ را حدس بزنیم افرادی مثل جلیلی ، رئیسی ، ظریف ، جهانگیری ، قالیباف و … که احتمالا هشت نفر میشوند ، بعد سه نفر نقش قرمز و سه نفر نقش آبی را بازی می‌کنند و دو نفر باقیمانده نیز در نقش خنثی و سرگرمی بازی هستند که با سوت داور به شکل نمایشی به هم حمله میکنند !!

و این داستان تکراری پازل قدرت در ایران است که همچنان سفت و سخت دنبال میشود و آقازاده‌ها و #ژن‌های_خوب هم از دل همین خانواده‌ها بیرون می‌آیند نه از کُرات دیگر ... البته شاید لیاقت ما همین است وگرنه منابع انسانی(نخبگان) ، خدادادی و مالی ایران تقریبا از بیشتر کشورهای پیشرفته و دموکراتیک جهان بیشتر است !